Świadczenia wychowawcze 500+
Zasady przyznawania
Komu przysługuje prawo do świadczenia wychowawczego:
- obywatelom polskim;
- cudzoziemcom:
- do których stosuje się przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego,
- jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską dwustronnych umów międzynarodowych o zabezpieczeniu społecznym,
- przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznościami, o których mowa w 127 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2018 r. poz. 2094, 2399 oraz z 2019 r. poz. 577 i 622), jeżeli zamieszkują z członkami rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- posiadającym kartę pobytu z adnotacją „dostęp do rynku pracy”, jeżeli zamieszkują z dziećmi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem obywateli państw trzecich, którzy uzyskali zezwolenie na pracę na terytorium państwa członkowskiego na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, obywateli państw trzecich przyjętych w celu podjęcia studiów oraz obywateli państw trzecich, którzy mają prawo do wykonywania pracy na podstawie wizy,
- przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie:
- zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 139a ust. 1 lub 139o ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub
- dokumentu pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiającego jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich (Dz. Urz. UE L 157 z 15.06.2002, str. 1, z późn. zm.- Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 6, str. 3, z późn. zm.), z adnotacją „ICT”, wydanego przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, i gdy celem ich pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy w charakterze pracownika kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 3 pkt 13b ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach przez okres nieprzekraczający 90 dni w okresie 180 dni
- jeżeli zamieszkują dziećmi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem cudzoziemców, którym zezwolono na pobyt i pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nieprzekraczający dziewięciu miesięcy, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.
Kto może ubiegać się o świadczenie wychowawcze?
Świadczenie wychowawcze otrzymywać mogą:
- matka,
- ojciec,
- opiekun prawny dziecka,
- opiekun faktyczny dziecka (opiekun faktyczny to osoba faktycznie sprawująca opiekę nad dzieckiem jeżeli wystąpiła z wnioskiem o adopcję dziecka),
- dyrektor domu pomocy społecznej.
Świadczenie wychowawcze przysługuje ww. osobom w wysokości 500,00 zł miesięcznie.
W
przypadku gdy dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką
naprzemienną obydwojga rodziców rozwiedzionych, żyjących w separacji lub
żyjących w rozłączeniu sprawowaną w porównywalnych i powtarzających się
okresach, kwotę świadczenia wychowawczego ustala się każdemu z rodziców
w wysokości połowy kwoty przysługującego za dany miesiąc świadczenia
wychowawczego.
Kiedy świadczenie wychowawcze nie przysługuje?
Świadczenie wychowawcze nie przysługuje, jeżeli:
- dziecko pozostaje w związku małżeńskim;
- dziecko zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie albo w pieczy zastępczej;
- pełnoletnie dziecko ma ustalone prawo do świadczenia wychowawczego na własne dziecko;
- członkowi
rodziny przysługuje za granicą na dziecko świadczenie o podobnym
charakterze do świadczenia wychowawczego, chyba że przepisy o
koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy
międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.
Postępowanie przy przyznawaniu prawa do świadczenia wychowawczego
Jeżeli
w okresie 3 miesięcy, licząc od dnia urodzenia się dziecka, objęcia
opieką lub przysposobienia dziecka zostanie złożony wniosek o ustalenie
prawa do świadczenia wychowawczego, prawo to ustala się od miesiąca
odpowiednio urodzenia się dziecka, objęcia dziecka opieką lub
przysposobienia dziecka, do końca okresu świadczeniowego.
Jeżeli w
okresie 3 miesięcy, licząc od dnia śmierci rodzica, opiekuna prawnego
dziecka albo opiekuna faktycznego dziecka, w którym zostało przyznane
świadczenie wychowawcze drugi rodzic, opiekun prawny dziecka albo
opiekun faktyczny dziecka złoży wniosek o ustalenie prawa do świadczenia
wychowawczego na danego dziecko, prawo to ustala się począwszy od dnia
śmierci rodzica, opiekuna prawnego dziecka albo opiekuna faktycznego
dziecka, nie wcześniej jednak niż od pierwszego dnia miesiąca
następującego po ostatnim miesiącu, za który zmarłemu rodzicowi,
opiekunowi prawnemu lub opiekunowi faktycznemu wypłacono ostatnie
świadczenie wychowawcze.
W przypadku złożenia nieprawidłowo
wypełnionego wniosku, podmiot realizujący świadczenie wychowawcze wzywa
pisemnie osobę ubiegającą się o świadczenie do poprawienia lub
uzupełnienia wniosku w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.
Niezastosowanie się do wezwanie skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia.
W
przypadku gdy osoba złoży wniosek bez wymaganych dokumentów, podmiot
realizujący świadczenie wychowawcze przyjmuje wniosek i wyznacza termin
nie krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni na uzupełnienie
brakujących dokumentów. Niezastosowanie się do wezwanie skutkuje
pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia.